Etymologicznie słowo apocrypha pochodzi od greckiego „apokriptein”, gdzie „apo” oznacza „daleko”, a Kryptein oznacza „ukryty”. Zwykle ten termin jest używany do oznaczenia czegoś, co jest fałszywe, co nie jest weryfikowane, jednak jest to słowo używane w kontekście religijnym w odniesieniu do niektórych świętych ksiąg, które nie są zawarte w Biblii i dlatego są Pisma te, nieznane ludziom, są ukryte, ponieważ niektóre zawarte w nich idee zaprzeczają chrześcijaństwu lub oparte są na fantastycznych sytuacjach, a sposób ich napisania jest mylący dla czytelnika.
Ewangelie apokryficzne to te, które powstały w pierwszych wiekach chrześcijaństwa, a ich treść obracała się wokół życia Jezusa, nie zostały one włączone do kanonu Kościoła katolickiego i nie zostały zaakceptowane przez inne kościoły (prawosławne, Protestanccy itp.). Pisma te otrzymały nazwę ewangelii, ponieważ ich wygląd jest podobny do czterech ewangelii przyjętych w kanonie Nowego Testamentu, jednak nierówność między tekstami apokryficznymi i kanonicznymi polega na sposobie ich pisania.
W kanonicznych ewangeliach autorstwo tego samego należy do niektórych apostołów, których interpretacja jest uważana za prawdziwą, ponieważ byli naocznymi świadkami opisanych tam wydarzeń i że są to Mateusz, Marco, Juan i Lucas. Z drugiej strony, apokryficzne ewangelie, autorstwo przypisuje się apostołowi, nie wiedząc, czy on naprawdę był tym, który go napisał. Przykładem może być Ewangelia św. Tomasza, Marii Magdaleny itp.