Emigracja jest definiowana jako osiedlenie się w innym miejscu niż to, z którego pochodzi lub w którym wcześniej, z powodów, głównie społecznych lub ekonomicznych. Ulubionymi punktami emigracji są kraje pierwszego świata, które zakładają świetne możliwości pracy, aw konsekwencji lepsze prognozy gospodarcze. Podobnie istnieje warunek „wygnania”, w którym pewien podmiot jest zmuszony opuścić naród, zwykle z powodu problemów politycznych .
W całej historii ludzkości mówi się o emigracji, biorąc za przykład jedną z pierwszych masowych mobilizacji znanych starożytnym osadnikom, w których uciekli oni w obszary, które utrzymywały ciepły klimat w tym czasie na planecie, z powodu wielkiego spadku temperatur, który wywołał epokę lodowcową .
W czasie wojny mieszkańcy miast, którzy brali w niej udział, wyemigrowali do bezpiecznych miejsc, aby nie zginąć podczas ostrych konfrontacji między rywalizującymi gangami. Tak jest w przypadku pierwszej i drugiej wojny światowej, w której udręczona społeczność ucieka w inne miejsca, tylko na długość życia; panika była obecna co minutę, kiedy ogłoszono inwazję lub konfrontację. Tymczasem w starożytności mobilizacje były przeprowadzane z powodów religijnych, takich jak wyrzucenie ruchu wierzeń obcych dla tych już ustanowionych przez władców miast.
Dzisiaj emigracja jest jedną z najlepszych opcji, jakie niektóre osoby mogą mieć, rozpoczynając poszukiwania nowych horyzontów i możliwości . Konieczne byłoby jednak przejście głównych procesów naturalizacyjnych w celu zawarcia ugody zgodnej z prawem .
