Filozofia historii jest rozumiana jako gałąź filozofii zajmująca się badaniem rozwoju i sposobami, w jakie istniejące jednostki tworzą historię. Słowo, według źródeł, mogło zostać użyte po raz pierwszy, systematycznie i celowo przez francuskiego pisarza, historyka, filozofa i prawnika Voltaire'a, a także znane jako François Marie Arouet, w różnych esejach i śledztwach ; chociaż należy zauważyć, że ta postać nadała temu terminowi nowoczesne znaczenie ; nieco różni się od ściśle teologicznego uznania historii.
Filozofia Voltaire'a polegała na rozważeniu zjawiska historycznego z rozumu, opartego na sceptycznym i krytycznym podejściu w odniesieniu do możliwych ustalonych dogmatów ; jego podstawowym celem było wyjaśnienie „ducha czasów i narodów” oraz procesu rozwoju ludzkości w różnych istniejących aspektach, stosując kryterium naukowe, że tak powiem.
W ogólnym ujęciu filozofia historii stara się odpowiedzieć na trzy doczesne pytania związane ze zdarzeniami o charakterze społecznym, skąd pochodzimy? Czym jesteśmy? i dokąd idziemy Wszystko to dzieje się w jego zasadniczej percepcji, która odbiega od licznych percepcji, które nie są niezbędne i których napływ powoduje jedynie zamieszanie.
Filozofia historii może w niektórych przypadkach sprzeciwić się istnieniu celu teologicznego lub celu historii, to znaczy można kwestionować, czy istnieje plan, naczelna zasada, cel lub cel w rozwoju lub tworzeniu historii.