Jest to nieistniejąca dziedzina badań, niegdyś uważana za naukę, w której cechy osobowości zostały określone przez „czytanie” ciosów i szczelin w czaszce . Ta dyscyplina, opracowana przez niemieckiego lekarza Franza Josepha Galla około 1800 roku, była bardzo popularna w XIX wieku. Został pierwotnie opracowany w 1796 roku. W 1843 roku François Magendie nazwał frenologię „pseudo-nauką naszych czasów”. Myślenie frenologiczne wpłynęło jednak na XIX-wieczną psychiatrię i współczesną neuronaukę.
Frenologia opiera się na koncepcji, że mózg jest organem umysłu i że niektóre obszary mózgu mają określone funkcje lub zlokalizowane moduły. Frenolodzy wierzyli, że umysł ma zestaw różnych zdolności umysłowych, z których każda jest reprezentowana w innym obszarze mózgu. Mówi się, że obszary te są proporcjonalne do skłonności osoby i znaczenia danej zdolności umysłowej. Uważa się, że kość czaszki została ukształtowana tak, aby pomieścić różne rozmiary tych konkretnych obszarów mózgu u różnych osobników, tak że zdolność danej osoby do danej cechy osobowości można było określić po prostu przez pomiar obszaru czaszki, który przekraczał odpowiedni obszar mózgu.
W historii teorii osobowości frenologia jest postrzegana jako postęp w stosunku do starej medycznej teorii czterech humorów . Jednak nie ma mocy predykcyjnej i dlatego jest odrzucany jako szarlatanowskie przez współczesny dyskurs naukowy. Frenologię, która koncentruje się na osobowości i charakterze, należy odróżnić od kraniometrii, która jest badaniem wielkości czaszki, masy i kształtu oraz fizjonomii, badaniem cech twarzy. Jednak dyscypliny te zgłosiły zdolność przewidywania cech osobowości lub inteligencji (w dziedzinach takich jak antropologia / etnologia).
Fonologizacja polegała głównie na czytaniu głowy i analizie postaci, a także spekulacjach na temat interakcji między wydziałami (z którymi rozmawiano tak, jakby każdy był samolubnym homunkulusem, szukającym własnej satysfakcji). Większość frenologów nosiła czubki swoich gołych palców (Gall zalecił użycie dłoni) na jednej głowie, aby rozróżnić jakiekolwiek uniesienie lub wskazania. Czasami suwmiarki, suwmiarki frenologiczne Combe, elementy frenologii. Zastosowano taśmy pomiarowe i inne przyrządy. Specjalista frenolog znał nie tylko układ kartograficzny głowy zgodnie z najnowszą tabelą frenologiczną, ale także osobowości oraz zalety i wady każdego z 35 obcych organów (liczba narządów stopniowo rosła z czasem ). Frenolodzy zdiagnozowali również temperament lub pokorę, zapomniany składnik frenologii.
