Homoseksualizm

Homoseksualizm jest terminem używanym w odniesieniu do sentymentalnych i fizycznych relacji między osobami tej samej płci . Dla wygody i idiomu słowo homoseksualizm odnosi się do tego, kto praktykuje ten „homoseksualny” sposób życia, wskazując na mężczyzn, którzy mają związek z mężczyznami, jednak zgodnie z etymologią tego słowa dotyczy on obu płci, mężczyzny i kobiecy, mimo że ten drugi został nagrodzony przez społeczeństwo, termin „lesbijstwo”.

Homoseksualizm

Czym jest homoseksualizm

Jest to orientacja seksualna, w której jednostki przyciągają osoby tej samej płci w sposób fizyczny, sentymentalny, uczuciowy i emocjonalny. Ten rodzaj orientacji dotyczy zarówno mężczyzn, jak i kobiet, w przypadku mężczyzn homoseksualnych nazywani są gejami, a kobiety lesbijkami.

Według American Psychological Association (APA) homoseksualizm nie jest wyborem. Wielu naukowców zgadza się, że jest to spowodowane skomplikowaną interakcją elementów poznawczych, biologicznych i środowiskowych. W okresie dojrzewania zaczynają się pojawiać pierwsze oznaki pociągu seksualnego i emocjonalnego, zarówno wobec osób tej samej lub innej płci (lub obu, w takim przypadku byłoby to biseksualizm). Stowarzyszenie to, podobnie jak inne grupy, uważało homoseksualizm za chorobę psychiczną lub zaburzenie emocjonalne i dopiero w 1937 roku postanowili go wyeliminować z tej grupy.

Homoseksualizm jako zmienna energetyczna i utajona w dzisiejszym społeczeństwie opiera się na historii naznaczonej represjami i tabu, generowanymi przez etykę i moralność rządzoną przez Święte Słowo oraz standardy reprodukcji seksualnej, które modlą się, aby pary przeznaczone Życie wzajemne i sentymentalne musi składać się z mężczyzny i kobiety, to znaczy przez praktykę heteroseksualności.

Historia homoseksualizmu

Homoseksualizm istnieje w różnych kulturach historii. Związki osób tej samej płci sięgają starożytnej Grecji . W tym czasie nie było dziwne, że osoby tej samej płci utrzymywały relacje, nie były one obrażane, ponieważ dla Greków naprawdę ważny był status społeczny ich partnera, a nie płeć.

Zasadniczo w starożytnym Rzymie istniała wizja podobna do Greków dotycząca homoseksualizmu, chociaż stopniowo zyskiwała bardziej krytyczną i odrzucającą wizję.

Wraz z pojawieniem się chrześcijaństwa w pierwszych wiekach po Chrystusie zaczął się potępiać seks poza małżeństwem, co spowodowało większe odrzucenie społeczeństwa wobec praktyk homoseksualnych. Wściekłość na homoseksualistów wzrosła w XII i XIV wieku z powodu reform kościoła, dla których prawo naturalne jest najwyższym standardem moralności.

Po tych wiekach akty homoseksualne były karane i karane, jednak ostatecznie pojawiły się grupy i subkultury, które zaakceptowały to pomimo prześladowań. Około XVIII i XIX wieku zainteresowanie tymi grupami zmalało, a niektórzy technicy zaczęli próbować znaleźć związek między medycyną, psychologią i homoseksualizmem. Kary za homoseksualistów są zmniejszone, ponieważ narodził się pomysł, że dana osoba nie decyduje się być homoseksualistą dobrowolnie, dlatego nie można jej uznać za przestępstwo. Pojawiły się więc zabiegi mające na celu wyeliminowanie homoseksualizmu u ludzi.

W XX wieku homoseksualizm zaczął oddzielać się od pojęcia zaburzeń psychicznych i zaczął być postrzegany jako orientacja seksualna. Zakazy dotyczące seksu poza małżeństwem zostały usunięte, co utrudnia znalezienie powodów do obciążania związków homoseksualnych.

Ponadto w latach 60. pojawiły się ruchy wyzwoleńcze prowadzone przez różne grupy homoseksualne, których celem było dążenie do większej akceptacji społecznej, od tego momentu akceptacja i wizja tych grup rośnie z każdym dniem.

Aktualna debata na temat homoseksualizmu

Homoseksualizm we współczesnym świecie

Homoseksualizm

Homoseksualizm istnieje w społeczeństwie od stuleci i wywołał wiele kontrowersji, w tym czy jest dyskryminujący czy niesprawiedliwy. Opinie są podzielone z jednej strony na tych, którzy go bronią, az drugiej na przeciwników tej obrony.

Należy zauważyć, że orientacji seksualnej nie można zmienić za pomocą terapii, jak wspomniano powyżej. W czasach starożytnych homoseksualizm był uważany za chorobę iz tego powodu wielu gejów było dyskryminowanych .

Psychiatrzy, psychologowie i inni pracownicy służby zdrowia zgadzają się, że homoseksualizm nie jest zaburzeniem psychicznym ani problemem emocjonalnym, a tym bardziej chorobą.

Istnieje proces znany jako „wychodzenie z szafy”, który jest trudny do zaakceptowania przez niektórych gejów, biseksualistów i lesbijek, ale nie przez innych. Ludzie ci odczuwają strach, czują się inaczej i sami, kiedy zdają sobie sprawę, że ich orientacja seksualna jest inna niż reszty społeczeństwa, szczególnie w dzieciństwie i wieku dojrzewania.

Obecnie problem homoseksualizmu ewoluował, ale wciąż są ludzie, którzy są temu przeciwni, o czym świadczy fakt, że tylko 26 krajów zezwala na małżeństwa homoseksualne, w tym Niemcy, Australia, Argentyna, Austria, Brazylia Belgia, Kanada, Kolumbia, Dania, Hiszpania, Stany Zjednoczone, Finlandia, Islandia, Irlandia, Luksemburg, Malta, Meksyk, Nowa Zelandia, Norwegia, Portugalia, Holandia, Portugalia, Wielka Brytania, Szwecja, Republika Południowej Afryki i Urugwaj.

Represje seksualne są nadal obecne w społeczeństwie, ponieważ heteroseksualność nadal uważa się za „normalną” seksualność i tę, która jest najlepsza dla ludzi, przy jednoczesnym całkowitym zaprzeczeniu biseksualności.

Ludzka seksualność jest różnorodna i szeroka, nie wszyscy ludzie, których pociągają osoby tej samej płci, żyją swoją seksualnością w ten sam sposób. Z tych powodów istnieją różne rodzaje homoseksualizmu, są to:

  • Egosyntoński homoseksualizm: Większość populacji homoseksualnej żyje swoją seksualnością w egosyntonicznym sensie, innymi słowy, z czymś, co jest w zgodzie i części.
  • Egodistónica homoseksualizm: geje, biseksualiści i lesbijki, w tej chwili pokazują swoje gusta stosunkowo normalnie.
  • Utajony homoseksualizm: większość gejów i lesbijek potrzebuje czasu, aby odkryć i przyjąć swoją seksualność.
  • Wyłączny homoseksualizm: w tej grupie jest społeczność homoseksualna, którą przyciągają tylko osoby tej samej płci.
  • Heteroseksualność z częstymi związkami homoseksualnymi: Tego rodzaju osoby bardziej pociągają osoby odmiennej płci, ale przyciągają je także osoby tej samej płci, można je uważać za osoby biseksualne z tendencjami do związków heteroseksualnych.
  • Heteroseksualiści ze sporadycznymi związkami homoseksualnymi: są to osoby heteroseksualne, ale odczuwają pociąg seksualny do niektórych osób tej samej płci, utrzymując z nimi związki homoseksualne.
  • Atrakcyjność seksualna: W tym przypadku ludzie odczuwają zainteresowanie seksualne osobami tej samej płci, ale towarzyszy im sentymentalne zainteresowanie.
  • Tylko pociąg seksualny: objawia się, gdy osoba pociąga się tylko seksualnie, przez inną osobę tej samej płci, ale odczuwa pociąg emocjonalny do osób odmiennej płci.
  • Tylko atrakcyjność emocjonalna: w tym przypadku osoby mogą odczuwać skłonność afektywną do osób tej samej płci, ale nie obejmuje to pożądania seksualnego. Może się zdarzyć u heteroseksualisty, który zakochuje się w osobie tej samej płci iz tego powodu nadal tak jest.

Ruchy i organizacje homoseksualne

Jeśli chodzi o homoseksualizm w Meksyku, można podkreślić, że pod koniec lat siedemdziesiątych grupa homoseksualistów w Meksyku utworzyła ruch homoseksualny wyzwolenia (MLH), w bardzo szczególnej sytuacji, z odmową partii rządowej do rozmów o kwestiach natury moralnej i prawniczej oraz z rozwojem grup lewicowych i niezależnych ruchów społecznych. Pojawienie się MLH było spowodowane momentem politycznym, a także małymi, ukrytymi grupami, które chciały wyrazić homoseksualizm w swoich przyszłych działaczach.

W obliczu niewiary społeczeństwa w ten ruch, działacze gejowscy podjęli się zadania podniesienia świadomości na temat represji i wykluczenia, jakich doświadczają homoseksualiści. Po trzech latach ruch ten udaje się z ulic do głosowania w wyborach, jednak miał trudności z odniesieniem kilku sukcesów, ponieważ przesadne przywództwo, konflikty ideologiczne i homoseksualizm męski przeważały nad innymi orientacjami seksualnymi.

Obrona praw człowieka

Homoseksualizm

W 2011 r. Rada Praw Człowieka ONZ przyjęła rezolucję w obronie praw gejów. Dokument ten odzwierciedla „ równość dla wszystkich, niezależnie od orientacji seksualnej” i potępia przemoc, homofobię i dyskryminację gejów, transseksualistów i lesbijek.

Rezolucja sponsorowana przez Republikę Południowej Afryki uzyskała poparcie 23 głosów za, ale 19 głosów przeciw. Ten tekst jest zatwierdzony przez Stany Zjednoczone, a także inne kraje, takie jak Chile, Meksyk, Argentyna, Brazylia, Kuba, Kolumbia, Francja, Hiszpania i Japonia.

Pomimo tego symbolicznego zwycięstwa ONZ przypomina swoim członkom, że homoseksualizm jest nadal nielegalny w 76 krajach i gdzie w wielu z nich homoseksualiści są karani, a nawet mogą być straceni.

W 2018 r. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej orzekł, że pary homoseksualne będą miały takie same prawa pobytu jak osoby heteroseksualne, niezależnie od tego, czy tego rodzaju związek nie jest zalegalizowany w tym kraju. „Chociaż państwa członkowskie mogą zezwalać na małżeństwa homoseksualne lub nie, nie mogą utrudniać pobytu obywatelowi UE, odmawiając małżonkom tej samej płci prawa pobytu”.

Różnorodność i akceptacja w świecie pluripolarnym

Idea świata wielobiegunowego, zaproponowana z różnych części świata, nie jest zbyt daleko idąca. Konieczne jest zorganizowanie równowagi, która utrzymuje odpowiednią równowagę we wspólnocie międzynarodowej, ze względu na złożoność jej relacji między państwami i jednostkami, i w ten sposób skutecznie radzi sobie z wielkimi trudnościami, które obecnie powstają w kontekście globalizacji. .

Różne organizacje międzynarodowe, w tym ONZ, muszą reprezentować wszystkie narody, w ten sposób ich wiarygodność i zaufanie będą stopniowo rosły; stając się ważnym rozmówcą na świecie. Fakt, że Stany Zjednoczone i wielkie mocarstwa są tymi, które prowadzą politykę międzynarodową, powoduje dysonanse, które z kolei generują konflikty wojenne, które przynoszą straty ludzkie i finansowe, które uderzają w rozwój narodów i ich narodów.

Naukowe przyczyny homoseksualizmu

Badania odzwierciedlają różne hipotezy, za pomocą których naukowcy wyjaśniają homoseksualizm ludzi. Różnorodne badania genomowe sugerują, że istnieje specyficzny odcinek ludzkiego genomu, który zawiera jeden gen lub kilka genów, które wpływają na męską seksualność.

Badania nad rodzinami i bliźniakami prowadzone są od połowy lat 80. XX wieku, co wskazuje na dziedziczny element homoseksualizmu. Jedno z pionierskich i statystycznych badań przeprowadzonych przez psychiatrę Richarda Pillarda (on jest gejem) wskazuje, że istnieje 22% szans, że brat homoseksualisty również okaże się gejem. Brat hetero może być gejem tylko w 4% przypadków. Wskazuje to, że fakt, że istnieją rodzeństwa z tego rodzaju preferencjami, niekoniecznie zostanie odziedziczony.

Po badaniach przeprowadzonych przez Richarda Pillarda wraz z innymi badaczami stwierdzono, że homoseksualiści częściej mają krewnych o tej samej orientacji seksualnej przez linię matczyną. Z tego wywnioskowali, że „gen homoseksualizmu” znajduje się na chromosomie X. Pierwsze molekularne eksperymenty genetyczne, poprzez analizę adhezji markerów X, wskazały region Xq28 jako możliwy element poszukiwania. Jednak kolejne badania nie potwierdzają tego związku ani dziedziczenia homoseksualizmu przez linię matczyną.

Niedawno nowe i szeroko zakrojone badanie przeprowadzone przez zespół naukowców z amerykańskich uniwersytetów (m.in. Cambridge, Chicago, Evanston, Miami) wykazało, że nie ma wątpliwości, że istnieje związek między homoseksualizmem a genami.

Naukowcy przeprowadzili analizę z ponad 800 homoseksualnymi braćmi, gdzie badając materiał genetyczny uzyskany w próbkach śliny i krwi uczestników, doszli do kontrowersyjnego wniosku, że kilka genów na chromosomie X i chromosomie 8 może być zaangażowanym w orientację seksualną osoby.

Zalecane

Podstęp
2020
Egzystencjalizm
2020
Outsourcing
2020