Jest to prąd intelektualny założony przez niemieckiego Karla Krause, którego doktryna opierała się na obronie jedności wobec przeciwieństw i staraniu się zachować harmonię tego, co już istnieje, myśl ta broniła także idei, że ludzie nie powinni zależy od dowolnego rodzaju organizacji lub państwa, aby przetrwać. Krausizm przeżywał wielki boom w Hiszpanii, osiągając tam wielki rozwój dzięki wkładowi Juliána Sanza del Río i Federico Castro.
W latach 60. XX w. Seria hiszpańskich osobistości intelektualnych zaczęła studiować prace nad nurtem niemieckiej ideologii opartej na filozoficznych myślach Immanuela Kanta . Ta ideologia zaproponowała swego rodzaju nowego człowieka, bez dogmatów, by go związać i z panteistycznym duchem. Najważniejszym przedstawicielem był Karl Christian Friedrich Krause, jego prace pisemne zostały przetłumaczone na język hiszpański przez Juliána Sanza del Río. Odtąd myśl o Krause zaczęła atakować środowiska uniwersytetów w Madrycie i szybko rozszerzać to, co nazywało się Krausism. Później Francisco Giner de los Ríos był odpowiedzialny za postulaty Krause i organizację, w której był liderem (Institución Libre de Enseñanza), stając się głównym przedstawicielem ruchu Krausista.
Ten ruch w Hiszpanii wiązał się z innowacją myśli. Zaszczepianie humanizmu i postawy tolerancji w obszarze ideologicznym w związku z wolną myślą. Jedną z najwybitniejszych cech tego ruchu był sekularyzm, w którym również istniała chęć nowej edukacji, dlatego zaproponowano bardziej otwarty system edukacji (większą wagę przywiązywano do eksperymentów, badań terenowych i wykształcenie oderwane od ducha religijnego tamtych czasów). Osiągnięcie tego człowieka, działając z wydarzeniami, które oznaczają poprawę dla społeczeństwa w ogóle.
Ta ideologia miała wielu zwolenników w dziedzinie edukacji, ale musiała również spotkać się z ostrą krytyką ze strony najbardziej konserwatywnych społeczeństw, ponieważ została oskarżona o wstręt do tradycyjnych form nauczania, przeciwstawianie się Bogu i przekazywania ideologii socjalistycznej. Po wojnie domowej w 1936 r. Zdecydowana większość jej członków wycofała się do różnych krajów Ameryki Łacińskiej, głównie z powodów politycznych.
