Jest to wynik uzyskany na podstawie wykresu wzrostu temperatury wody w odniesieniu do czasu, w którym znajduje się przed ciepłem . Aby uzyskać krzywą grzewczą, konieczne jest użycie solidnego pojemnika (z materiału izolacyjnego), napełnienie go wodą i poddanie ich obu działaniu ciepła.
Ciało stałe zaczyna pochłaniać ciepło, które będzie przekazywane do wody, która stopniowo wzrośnie, aż zacznie wrzeć, a następnie temperatura przestanie rosnąć i zacznie wrzeć .
Porównując zmienność, jaką przedstawia temperatura, w odniesieniu do czasu, powstaje to, co nazywamy krzywą grzewczą.
Wspomnianą krzywą grzewczą można stosować nie tylko z wodą, która jest cieczą, która (osiągnęła maksymalną temperaturę) może być przekształcona w gaz. Ale także z ciałem stałym, które można przekształcić w ciecz i ostatecznie zakończyć w gaz.
Nazywa się to krzywą, ponieważ taki jest kształt wykresu. Aby go uzyskać, rysowana jest linia pionowa (oś y), która będzie reprezentować temperaturę, która jest przeplatana z linią poziomą, która będzie reprezentować czas (oś x). Łącząc punkty zbieżności między temperaturą a czasem, uzyskana zostanie krzywa grzewcza.
Wykres uzyska krzywiznę, zaczynając od bardzo pionowej linii nachylenia, która będzie coraz bardziej pozioma. Gdy wykres pozostaje w pozycji poziomej, dzieje się tak dlatego, że temperatura utrzymywana jest z upływem czasu, dzieje się tak, gdy element poddany działaniu ciepła osiąga maksymalną temperaturę, czyli tam, gdzie doświadczy zmiany stanu (z ciała stałego na ciecz lub z ciecz do gazu).
Jeśli proces tworzenia wykresów rozpocznie się od elementu w stanie stałym, jego krzywa grzewcza pozostanie pozioma po przejściu do stanu ciekłego, a po zakończeniu transformacji krzywa rozpocznie się (ponownie) z bardzo pionowym nachyleniem, aż do tego momentu ciecz osiąga maksymalną temperaturę, krzywa ponownie staje się linią poziomą i osiąga się gotowanie (zmiana z cieczy na gaz).
Nazywa się to „ utajonym ciepłem topnienia ”, przy maksymalnej temperaturze ciała stałego w jego zmianie stanu na ciecz i „utajonym ciepłem wrzenia”, przy maksymalnej temperaturze cieczy w jej zmianie stanu na gaz.
