Małżeństwo religijne może być określone jako sojusz między dwojgiem ludzi, których główne święcenia zaczynają być wymagane przez wierzenia religii, do której ta para należy, nie dotyczy to normalnej ludzkiej natury dla wszystkich ludzi. Można zatem powiedzieć, że małżeństwo religijne jest rytuałem, który legalizuje sojusz pary w oczach Boga. Pary zobowiązują się czcić przekonania i obowiązki danej religii.
Główną cechą tego rodzaju unii jest to, że dominują w niej przekonania religii, do której odnoszą się jej uczestnicy, bez względu na to, czy wyznają religię katolicką, żydowską czy islamską.
Ten sakrament Kościoła katolickiego stanowi wspólnotę życia między małżonkami i jest ukierunkowany na poczęcie i wychowanie ich dzieci. U katolików małżeństwo religijne opiera się na trzech fundamentalnych podstawach: zjednoczeniu, nierozerwalności i reprodukcji. Jednym z wymagań, aby móc zawrzeć małżeństwo przez religię katolicką jest to, że strony najpierw otrzymały ślub chrztu i że są one pojedyncze, przedstawiając jakiś rodzaj świadectwa, który to potwierdza.
Spośród obyczajów i tradycji małżeńskich konieczne jest odzwierciedlenie różnych punktów, spośród najwybitniejszych, jakie stwierdzamy: że suknia panny młodej jest biała, ponieważ symbolizuje czystość, a rodzice obojga przyjmują rolę druhen i drużbów, że pan młody nosi garnitur i że para wymienia pierścienie jako symbol zjednoczenia. Związek ten działa w kościele i jest prowadzony przez księdza.
Małżeństwo pary jest powodem, dla którego instytucja jest na początku przygotowana do małżeństwa z dwojgiem ludzi i relacji z ich harmonią i rozmnażaniem . W niektórych przepisach, szczególnie tych o fundacji islamskiej, są one pokazane zgodnie z prawdopodobieństwem, że mężczyzna poślubi więcej niż jedną kobietę . Ale nawet w tym przypadku instytucja łączy jedną osobę z drugą, ponieważ różne kobiety, którymi muzułmanka może się cieszyć, nie są z początku zjednoczone żadną więzią małżeńską ani nie przyjmują między sobą praw i zobowiązań.
