Monomer jest cząsteczką, która stanowi podstawową jednostkę dla polimerów . Można je uznać za elementy składowe, z których wytwarza się białka. Monomery mogą łączyć się z innymi monomerami, tworząc powtarzalną cząsteczkę łańcucha w procesie zwanym polimeryzacją. Monomery mogą być pochodzenia naturalnego lub syntetycznego.
Oligomery są polimerami składającymi się z małej liczby (zwykle poniżej stu) podjednostek monomeru.
Białka monomeryczne to cząsteczki białka, które łączą się, tworząc kompleks wielobiałkowy . Biopolimery to polimery, które składają się z monomerów organicznych występujących w organizmach żywych.
Ponieważ monomery reprezentują ogromną klasę cząsteczek, powszechnie dzieli się je na: cukry, alkohole, aminy, akryle i epoksydy.
Termin „monomer” pochodzi od połączenia przedrostka mono, co oznacza „jeden”, i sufiksu mer, który oznacza „część”.
Przykłady monomeru
Przykładami monomerów są glukoza, chlorek winylu, aminokwasy i etylen. Każdy monomer może łączyć się na różne sposoby, tworząc różne polimery. Na przykład w przypadku glukozy wiązania glikozydowe mogą łączyć monomery cukrowe, tworząc polimery, takie jak glikogen, skrobia i celuloza.
Monomer, cząsteczka dowolnej klasy związków, głównie organicznych, które mogą reagować z innymi cząsteczkami, tworząc bardzo duże cząsteczki lub polimery. Podstawową cechą monomeru jest wielofunkcyjność, zdolność do tworzenia wiązań chemicznych z co najmniej dwoma innymi cząsteczkami monomeru. Dwufunkcyjne monomery mogą tworzyć tylko polimery o łańcuchach liniowych, ale monomery o wyższych funkcjach wytwarzają usieciowane sieciowo produkty polimerowe.
Cząsteczki monomeru i inicjatory wolnych rodników dodaje się do wodnej emulsyjnej kąpieli wraz z podobnymi materiałami znanymi jako środki powierzchniowo czynne lub środki powierzchniowo czynne. Cząsteczki środka powierzchniowo czynnego, składające się z hydrofilowego (przyciągającego wodę) i hydrofobowego (hydrofobowego) końca, tworzą emulsję stabilizującą przed polimeryzacją przez powlekanie kropelek monomeru.
Inne cząsteczki środka powierzchniowo czynnego są pogrupowane w mniejsze agregaty zwane micelami, które również absorbują cząsteczki monomeru. Polimeryzacja zachodzi, gdy inicjatory migrują do miceli, indukując cząsteczki monomeru z wytworzeniem dużych cząsteczek, które tworzą cząsteczkę lateksu.