Naprawdę zrozumienie języka nie było łatwym zadaniem dla tych, którzy spędzili całe życie studiując je. Jednak z gramatyki wyszły inne dyscypliny, które zostały stworzone stopniowo dla zrozumienia każdego języka, przy czym jasne jest ponadto, że ze względu na różnice w każdym języku badanie nie będzie takie samo we wszystkich przypadkach.
Morphosyntax bada znaczenie zdania poprzez elementy, które go tworzą, oraz zasady, których należy przestrzegać w języku.
Morfologia ponosi wyłączną odpowiedzialność za ocenę formy każdego elementu językowego zdania, wskazując rodzaj słowa, któremu odpowiada (między innymi czasownik, rzeczownik, przymiotnik). Z drugiej strony składnia określa funkcję każdego elementu w tym zdaniu, a na koniec, oceniając zdanie na podstawie jego morfosyntaksy, można ustalić jego znaczenie, biorąc pod uwagę obie perspektywy.
Zatem morfosyntaksa odpowiada gałęzi gramatyki, która łączy morfologię i składnię, w sytuacji, w której możliwe jest prowadzenie badań indywidualnie, to znaczy studiowanie tylko morfologii zdania lub tylko jego składni, ale Są przypadki, w których konieczne będzie tylko badanie obu (razem), a nie osobno.
Wielu lingwistów ustala, że związek między morfologią a składnią jest tak bliski, że nie można ich rozdzielić i że podczas nauki języka należy to zrobić poprzez zjednoczenie obu dyscyplin poprzez morfosyntaksę. Przykładem tego jest badanie języka polisyntetycznego, w którym pojedyncze „słowo” jest tłumaczone na pełne zdanie.
Z drugiej strony, morfosyntax jest postulowany indywidualnie jako rozwiązanie, ponieważ spełnia funkcję badania „nierozłącznej” morfologii i składni.
Uważa się, że istnienie morfologii jest bezsporne, także pod względem składni, a morfosyntaksa wynika z faktu, że istnieją pewne aspekty gramatyczne, których nie można w pełni zbadać ani z perspektywy morfologicznej, ani składniowej.
W tym sensie są tacy, którzy wskazują, że poza zjednoczeniem obu studiów językowych, morfosyntax działa jako niezbędny towarzysz obu, uzupełniając zrozumienie badanego obiektu .
