Polietylen

Jest członkiem ważnej rodziny żywic poliolefinowych . Jest to najczęściej stosowane tworzywo sztuczne na świecie, przekształcając się w produkty od przezroczystych opakowań do żywności i toreb na zakupy po butelki na detergenty i zbiorniki paliwa w samochodzie. Może być również cięty lub przędzony na włókna syntetyczne lub modyfikowany w celu przyjęcia elastycznych właściwości gumy .

Polietylen

Etylen (C2H4) jest gazowym węglowodorem zwykle wytwarzanym przez kraking etanu, który z kolei jest głównym składnikiem gazu ziemnego lub może być destylowany z ropy naftowej. Cząsteczki etylenu składają się zasadniczo z dwóch jednostek metylenowych (CH2) połączonych ze sobą podwójnym wiązaniem między atomami węgla, o strukturze przedstawionej wzorem CH2 = CH2. Pod wpływem katalizatorów polimeryzacji wiązanie podwójne może się zerwać, a powstałe dodatkowe pojedyncze wiązanie służy do wiązania się z atomem węgla na innej cząsteczce etylenu. Dlatego etylen ma przekształconą w powtarzalną jednostkę dużej (wieloczęściowej) cząsteczki polimeru o następującej strukturze chemicznej:

Struktura molekularna ..

Ta prosta struktura, powtarzana tysiące razy w pojedynczej cząsteczce, jest kluczem do właściwości polietylenu . Długie cząsteczki w kształcie łańcucha, w których atomy wodoru są połączone ze szkieletem węglowym, można wytwarzać w sposób liniowy lub rozgałęziony. Wersje rozgałęzione są znane jako polietylen o niskiej gęstości (LDPE) lub liniowy polietylen o niskiej gęstości (LLDPE); Wersje liniowe są znane jako polietylen o dużej gęstości (HDPE) i polietylen o wysokiej masie cząsteczkowej (UHMWPE).

Podstawowy skład polietylenu można modyfikować przez włączenie innych pierwiastków lub grup chemicznych, jak w przypadku chlorowanego i chlorosulfonowanego polietylenu. Ponadto etylen można kopolimeryzować z innymi monomerami, takimi jak octan winylu lub propylen, z wytworzeniem szeregu kopolimerów etylenu. Wszystkie te warianty opisano poniżej.

Historia

Polietylen o niskiej gęstości został po raz pierwszy wyprodukowany w 1933 roku w Anglii przez Imperial Chemical Industries Ltd. (ICI) podczas badań nad wpływem bardzo wysokich ciśnień na polimeryzację polietylenu. ICI uzyskał patent na swój proces w 1937 roku, a produkcję komercyjną rozpoczęto w 1939 roku. Po raz pierwszy został użyty podczas II wojny światowej jako izolator kabli radarowych.

Zalecane

Zysk księgowy
2020
Aluvión
2020
Fotometría
2020