Termin półprzewodnik jest definiowany jako materiał, który działa jako izolator lub przewodnik, będzie to zależeć od pewnych czynników, takich jak ciśnienie, pole magnetyczne lub temperatura otoczenia, w którym się znajduje. Jednym z najczęściej stosowanych elementów półprzewodnikowych jest metaloidowy pierwiastek chemiczny „Krzem”, a następnie german, a ostatnio siarka .
Można zatem powiedzieć, że półprzewodniki tworzą pośrednią sprzeczność między izolatorami a przewodnikami. W przypadku tych pierwszych mają niewiele obciążeń ruchomych, co pozwala im mieć wysoką odporność na przepływ prądu. Podczas gdy izolatory mają bardzo niski opór elektryczny (prawie zerowy ) ze względu na ich bogactwo we wspomnianych ładunkach.
Półprzewodniki są zazwyczaj izolatorami o temperaturze zero stopni Kelvina i umożliwiają przepływ prądu w temperaturze pokojowej. Ta zdolność do przenoszenia prądu może być kontrolowana poprzez włączenie różnych atomów do materiału innego niż materiał półprzewodnika, zwanych zanieczyszczeniami.
Istnieją dwa rodzaje półprzewodników:
- Wewnętrzne: są to kryształy, które za pomocą wiązań kowalencyjnych między atomami tworzą czworościenną strukturę modelową w temperaturze pokojowej; Kryształy te mają elektrony, które przyciągają energię potrzebną do osiągnięcia pasma przewodnictwa, z dziurą elektronową pozostającą w paśmie walencyjnym.
- Zewnętrzne: Kiedy do wewnętrznego półprzewodnika doda się trochę zanieczyszczeń, staje się ono zewnętrzne i mówi się, że jest „domieszkowane”.
Jak już wspomniano, dwoma półprzewodnikami najczęściej stosowanymi w przemyśle są krzem i german, ponieważ są one wykorzystywane do produkcji różnych urządzeń elektronicznych, które są obecnie używane.
