Mówiąc o obiektywnej rzeczywistości, mamy na myśli, że „rzeczywistość jest tym, co nie znika, gdy przestaje się w nią wierzyć”. Nie byłoby złym pomysłem zatrzymać się na chwilę, aby zastanowić się nad tym, co właśnie przeczytałeś. Rzeczywistość obiektywna to rzeczywistość, o której właśnie mówiliśmy.
Jest tym, co istnieje niezależnie od tego, czy ktoś w to wierzy, czy nie. Na przykład, stosując system metryczny, możemy bez wątpienia powiedzieć, że pręt mierzący 1, 80 m jest dłuższy niż inny pręt mierzący 1, 60 m. Dzieje się tak niezależnie od tego, czy obserwator zgadza się z naszym oświadczeniem, czy nie. To jest prawdziwe.
Pojęcie obiektywnej rzeczywistości jest powiązane z przedmiotami i podmiotami, które istnieją fizycznie (materialnie), poza tym, co podmiot o nich wie lub wie. Rzeczywistość obiektywna istnieje zatem nawet wtedy, gdy nie jesteśmy tego świadomi.
Drewniany stół, który jest w domu, istnieje naprawdę, należy do obiektywnej rzeczywistości. Nie ma znaczenia, że jedna, pięć, sto lub milion osób nie ma pojęcia o ich obecności: stół istnieje obiektywnie.
Można powiedzieć, że obiektywna rzeczywistość może być umiejscowiona w przestrzeni i czasie, mierzalna i możliwa do pomiaru. Ta rzeczywistość jest niezależna od jednostki: zawsze jest taka sama, niezależnie od tego, kto ją postrzega.
Obiektywność jest również podstawowym celem w zawodzie dziennikarza, gdy osoba, która pracuje jako redaktor w drukowanym lub cyfrowym medium, musi być neutralna, aby opowiedzieć historię z obiektywnymi danymi, będącymi przejawem rygoru, który zapewnia prawdziwość określonych informacji. Dziennikarz, który pisze artykuł opiniotwórczy, jak wskazuje nazwa tego tekstu, wnosi swoją subiektywną opinię do konkretnej rzeczywistości.
Jak krytyk filmowy, który podziela swoją opinię na temat filmu. Jednak gdy dziennikarz donosi o zdarzeniu, dąży do obiektywizmu, który jest niezbędny, aby mieć informacje bez wpływu na opinię czytelnika.
