Skarbiec to koncentracja bogactwa, często wywodząca się ze starożytnej historii, uważana za zagubioną i / lub zapomnianą, dopóki nie zostanie odkryta na nowo. Niektóre jurysdykcje prawnie definiują, co stanowi skarb, jak w British Treasure Act z 1996 roku.
Reklama
Wyrażenie „ krew i skarb” lub „życie i skarby” zostało użyte w odniesieniu do kosztów ludzkich i pieniężnych związanych z ogromnymi wysiłkami, takimi jak wojna, którą oboje spędzają.
Poszukiwanie ukrytych skarbów jest częstym tematem w legendzie ; Poszukiwacze skarbów istnieją i mogą szukać utraconego bogactwa w celu utrzymania.
Pochowany skarb jest ważną częścią popularnych wierzeń otaczających piratów. Zgodnie z popularną koncepcją piraci często chowali swoje skradzione fortuny w odległych lokalizacjach, zamierzając wrócić do nich później (często przy użyciu map skarbów).
Istnieją trzy dobrze znane historie, które pomogły spopularyzować mit pirackiego skarbu: „Złotego robaka” Edgara Allana Poe'a, „Wolfert Webber” Waszyngtona Irvinga i Treasure Island Roberta Louisa Stevensona. Różnią się one między sobą fabułą i traktowaniem literackim, ale wszystkie wynikają z legendy Williama Kidda . Wyspa Skarbów Stevensona była pod bezpośrednim wpływem Irvinga „Wolfert Webber”, Stevenson, który w przedmowie mówi: „To mój dług wobec Waszyngtonu Irvinga wywiera wpływ na moje sumienie, i tak dalej, ponieważ uważam, że plagiaty rzadko były podejmowane dalej. Znaczna część szczegółów materialnych moich pierwszych rozdziałów ... była własnością Washington Irving «.
Mapa skarbów to odmiana mapy oznaczającej lokalizację zakopanego skarbu, zaginionej kopalni, cennego sekretu lub ukrytej lokalizacji. Bardziej powszechne w fikcji niż w rzeczywistości „pirackie mapy skarbów” są często przedstawiane w ręcznie rysowanych dziełach fikcyjnych i zawierają tajemne wskazówki dla postaci. Bez względu na literackie użycie tego terminu wszystko, co spełnia kryteria „mapy” opisującej lokalizację „skarbu”, można odpowiednio nazwać „mapą skarbu”.
