Tkanka nabłonkowa to tkanka znajdująca się na leżących pod nią akumulacjach lub aglomeracjach tkanek łącznych ; Tkanka nabłonkowa jest utworzona przez jedną lub kilka warstw komórek, które są ze sobą połączone, pokrywając każdą z wolnych powierzchni żywego organizmu, tworząc wewnętrzne pokrycie jam, przewodów ciała, pustych narządów, jak również wytwarzane przez błonę śluzową i gruczoły . W tych tkankach każda z istniejących komórek łączy się ze sobą, tworząc w ten sposób serię arkuszy charakteryzujących się macierzą zewnątrzkomórkową, która jest ograniczona, znajduje się poniżej komórek nabłonkowych, a także nie jest unaczyniona, więc są podtrzymywane za pośrednictwem transmisji; zawsze pod każdym nabłonkiem będzie znajdowała się tkanka łączna, a na koniec ta tkanka jest jedyną tkanką pochodzącą z warstw blastodermalnych. Należy zauważyć, że termin ten składa się z sufiksu „epi”, co oznacza „on”, i korzenia „telio”, co oznacza „cumulus”, jego nazwa pochodzi od faktu, że ten typ tkanki znajduje się na nagromadzeniu tkanki łącznej .
Istnieją pewne rodzaje komórek nabłonkowych z drobnymi włoskami, zwanymi „rzęskami”, których funkcją jest usuwanie obcych substancji, których przykładem są te wytwarzane w drogach oddechowych. Tkanka nabłonkowa stanowi również miąższ różnych narządów, takich jak wątroba. Tkanki nabłonkowe pochodzą z trzech warstw zarodkowych, którymi są: ektoderma, z której emanuje większość skóry oraz warstwa różnych naturalnych jam, takich jak usta, pory skóry, odbytu, nozdrza . Endoderma, nabłonek prawie całego przewodu pokarmowego, wątroba, drzewo oddechowe i trzustka. Mezoderma, z której pochodzi cała reszta nabłonka, oprócz narządów rozrodczych i nerek.
Trzy rodzaje tkanek nabłonkowych to:
Podszewka nabłonka : tworzą podszewkę na zewnętrznych powierzchniach skóry, układu pokarmowego lub płuc; i jej wewnętrzne, jak w przypadku naczyń krwionośnych, opłucnej i limfatycznej; Charakteryzują się one słabą macierzą zewnątrzkomórkową, a komórki są bardzo dobrze połączone ze sobą kompleksami wiążącymi.
Nabłonek gruczołowy : składa się z szeregu komórek specjalizujących się w wydzielaniu, które można grupować lub izolować, tworząc gruczoły jednokomórkowe lub wielokomórkowe. Ten typ tkanki powstaje dzięki komórkom, które tworzą gruczoły, które wydzielają płyny o innym składzie niż osocze krwi lub inne płyny tkankowe.
Nabłonek sensoryczny : w ogólnym sensie specjalizuje się do ubierania różnych powierzchni organizmu, prawie zawsze będąc częścią złożonego aparatu, który przechwytuje i przetwarza sygnały pochodzące z otoczenia, w którym działa.
