Afektywność to zdolność jednostki do reagowania na pewne bodźce, zarówno wewnętrzne, jak i zewnętrzne, które charakteryzują się uczuciami i emocjami.
Uczuciowość w dziedzinie psychologicznej jest mniej formalnym językiem, skłaniającym się ku potocznemu, biorąc pod uwagę, że są to te próbki miłości, które jedna osoba daje drugiej lub innej, w tym innym gatunkom, takim jak zwierzęta.
W ten sam sposób filozofia badała także zachowanie ludzi od ich początków i emocji. Nauka na przestrzeni lat wniosła wielki wkład w ten temat i odkryła, że mózg odgrywa bardzo ważną rolę w emocjach ludzi i ich skutkach.
Bardzo trudno jest myśleć o afektywności w stanie świadomości, innymi słowy, jednostka nie może mentalnie o tym decydować, ale musi tego doświadczyć, aby to poczuć, a ponadto nie można mieć nad nią kontroli, ponieważ wydaje się, że spontanicznie przez całe życie, bez żadnej kontroli.
Chociaż nie da się kontrolować, tym, czym można zarządzać, jest sposób promowania afektu, czyli podejmowanie decyzji o dużym znaczeniu w życiu każdej osoby, generujących poczucie dobrobytu .
Afekcyjność jest bardzo interaktywna, ponieważ osoba odczuwa sympatię do kogoś, dla kogo również czujesz sympatię, to znaczy, że afekcja jest zawsze bezpośrednią reakcją bodźca, jest to bardzo dziwne, gdy sympatia przejawia się przez kogoś, kto niczego nie czuje lub jest obojętny na tę osobę.