Szacuje się, że około 70% całkowitej powierzchni ziemi (około 510 072 000 km2) zajmują różne zbiorniki wodne, takie jak morza, rzeki, jeziora i oceany. Nie zostały jeszcze w pełni zbadane, więc wiele gatunków, zarówno flory, jak i fauny, pozostaje nieznanych ; zgromadzono jednak dużą ilość danych na temat rozwoju ekosystemu morskiego. Oprócz tego przeprowadzono badania na najbardziej powierzchownych obszarach mórz i oceanów, w tym na wybrzeżach.
„Wybrzeże” jest używane do mówienia o częściach lądu graniczących z morzami lub oceanami, a także o wyspach rozsianych po całej planecie. Zasadniczo są one określane jako niestabilny krajobraz, ze względu na ciągłe zmiany, których doświadczają gleby, w wyniku działania erozji morskiej i osadów osadowych, które odejmują lub dodają piasek do niektórych miejsc, a także fale, klimat i działalność człowieka. To z nich powstają plaże, charakteryzujące się osadami powodowanymi przez powtarzające się fale, które mogą być z drobnego piasku lub głazów.
Mimo to niektóre wybrzeża mają pewne cechy, które są bardzo atrakcyjne dla turystów . Są one spowodowane różnymi cechami geograficznymi, które mogą przekształcić je między innymi w zatoki, zatoki, przylądki. Inne modyfikacje, jak wspomniano powyżej, mogą wystąpić z ludzkiej ręki, takie jak konstrukcja ścian oporowych zapobiegających zalaniu. Mimo to dzieje się tak tylko wtedy, gdy wybrzeża okazują się obszarami podatnymi na silne fale.